Euthyphro

001

2a ΕΥΘ.

01 τί νεώτερον, ὦ Σώκρατες, γέγονεν, ὅτι σὺ τὰς ἐν Λυκείῳ καταλιπὼν διατριβὰς ἐνθάδε νῦν διατρίβεις περὶ τὴν τοῦ βασιλέως στοάν;
02 οὐ γάρ που καὶ σοί γε δίκη τις οὖσα τυγχάνει πρὸς τὸν βασιλέα ὥσπερ ἐμοί.
002

ΣΩ.

01 οὔτοι δὴ Ἀθηναῖοί γε, ὦ Εὐθύφρων, δίκην αὐτὴν καλοῦσιν ἀλλὰ γραφήν.
003

2b ΕΥΘ.

01 τί φῄς;
02 γραφὴν σέ τις, ὡς ἔοικε, γέγραπται·
03 οὐ γὰρ ἐκεῖνό γε καταγνώσομαι, ὡς σὺ ἕτερον.
004

ΣΩ.

01 οὐ γὰρ οὖν.
005

ΕΥΘ.

01 ἀλλὰ σὲ ἄλλος;
006

ΣΩ.

01 πάνυ γε.
007

ΕΥΘ.

01 τίς οὗτος;
008

ΣΩ.

01 οὐδ’ αὐτὸς πάνυ τι γιγνώσκω, ὦ Εὐθύφρων, τὸν ἄνδρα, νέος γάρ τίς μοι φαίνεται καὶ ἀγνώς·
02 ὀνομάζουσι μέντοι αὐτόν, ὡς ἐγᾦμαι, Μέλητον.
03 ἔστι δὲ τῶν δήμων Πιτθεύς, εἴ τινα νῷ ἔχεις Πιτθέα Μέλητον οἷον τετανότριχα καὶ οὐ πάνυ εὐγένειον, ἐπίγρυπον δέ.
009

ΕΥΘ.

01 οὐκ ἐννοῶ, ὦ Σώκρατες·
02 ἀλλὰ δὴ τίνα γραφήν 2c σε γέγραπται;
010

ΣΩ.

01 ἥντινα;
02 οὐκ ἀγεννῆ, ἔμοιγε δοκεῖ·
03 τὸ γὰρ νέον ὄντα τοσοῦτον πρᾶγμα ἐγνωκέναι οὐ φαῦλόν ἐστιν.
04 ἐκεῖνος γάρ, ὥς φησιν, οἶδε τίνα τρόπον οἱ νέοι διαφθείρονται καὶ τίνες οἱ διαφθείροντες αὐτούς.
05 καὶ κινδυνεύει σοφός τις εἶναι, καὶ τὴν ἐμὴν ἀμαθίαν κατιδὼν ὡς διαφθείροντος τοὺς ἡλικιώτας αὐτοῦ, ἔρχεται κατηγορήσων μου ὥσπερ πρὸς μητέρα πρὸς τὴν πόλιν.
06 καὶ φαίνεταί μοι τῶν πολιτικῶν 2d μόνος ἄρχεσθαι ὀρθῶς·
07 ὀρθῶς γάρ ἐστι τῶν νέων πρῶτον ἐπιμεληθῆναι ὅπως ἔσονται ὅτι ἄριστοι, ὥσπερ γεωργὸν ἀγαθὸν τῶν νέων φυτῶν εἰκὸς πρῶτον ἐπιμεληθῆναι, μετὰ δὲ τοῦτο καὶ τῶν ἄλλων.
011

ΣΩ.

01 καὶ δὴ καὶ Μέλητος ἴσως πρῶτον 3a μὲν ἡμᾶς ἐκκαθαίρει τοὺς τῶν νέων τὰς βλάστας διαφθείροντας, ὥς φησιν·
02 ἔπειτα μετὰ τοῦτο δῆλον ὅτι τῶν πρεσβυτέρων ἐπιμεληθεὶς πλείστων καὶ μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος τῇ πόλει γενήσεται, ὥς γε τὸ εἰκὸς συμβῆναι ἐκ τοιαύτης ἀρχῆς ἀρξαμένῳ.
012

ΕΥΘ.

01 βουλοίμην ἄν, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’ ὀρρωδῶ μὴ τοὐναντίον γένηται·
02 ἀτεχνῶς γάρ μοι δοκεῖ ἀφ’ ἑστίας ἄρχεσθαι κακουργεῖν τὴν πόλιν, ἐπιχειρῶν ἀδικεῖν σέ.
03 καί μοι λέγε, τί καὶ ποιοῦντά σέ φησι διαφθείρειν τοὺς νέους;
013

3b ΣΩ.

01 ἄτοπα, ὦ θαυμάσιε, ὡς οὕτω γ’ ἀκοῦσαι.
02 φησὶ γάρ με ποιητὴν εἶναι θεῶν, καὶ ὡς καινοὺς ποιοῦντα θεοὺς τοὺς δ’ ἀρχαίους οὐ νομίζοντα ἐγράψατο τούτων αὐτῶν ἕνεκα, ὥς φησιν.
014

ΕΥΘ.

01 μανθάνω, ὦ Σώκρατες·
02 ὅτι δὴ σὺ τὸ δαιμόνιον φῂς σαυτῷ ἑκάστοτε γίγνεσθαι.
03 ὡς οὖν καινοτομοῦντός σου περὶ τὰ θεῖα γέγραπται ταύτην τὴν γραφήν, καὶ ὡς διαβαλῶν δὴ ἔρχεται εἰς τὸ δικαστήριον, εἰδὼς ὅτι εὐδιάβολα τὰ τοιαῦτα πρὸς τοὺς πολλούς.
04 καὶ ἐμοῦ γάρ τοι, 3c ὅταν τι λέγω ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ περὶ τῶν θείων, προλέγων αὐτοῖς τὰ μέλλοντα, καταγελῶσιν ὡς μαινομένου·
05 καίτοι οὐδὲν ὅτι οὐκ ἀληθὲς εἴρηκα ὧν προεῖπον, ἀλλ’ ὅμως φθονοῦσιν ἡμῖν πᾶσι τοῖς τοιούτοις.
06 ἀλλ’ οὐδὲν αὐτῶν χρὴ φροντίζειν, ἀλλ’ ὁμόσε ἰέναι.
015

ΣΩ.

01 ὦ φίλε Εὐθύφρων, ἀλλὰ τὸ μὲν καταγελασθῆναι ἴσως οὐδὲν πρᾶγμα.
02 Ἀθηναίοις γάρ τοι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐ σφόδρα μέλει ἄν τινα δεινὸν οἴωνται εἶναι, μὴ μέντοι διδασκαλικὸν τῆς αὑτοῦ σοφίας·
03 ὃν δ’ ἂν καὶ ἄλλους οἴωνται 3d ποιεῖν τοιούτους, θυμοῦνται, εἴτ’ οὖν φθόνῳ ὡς σὺ λέγεις, εἴτε δι’ ἄλλο τι.
016

ΕΥΘ.

01 τούτου οὖν πέρι ὅπως ποτὲ πρὸς ἐμὲ ἔχουσιν, οὐ πάνυ ἐπιθυμῶ πειραθῆναι.
017

ΣΩ.

01 ἴσως γὰρ σὺ μὲν δοκεῖς σπάνιον σεαυτὸν παρέχειν καὶ διδάσκειν οὐκ ἐθέλειν τὴν σεαυτοῦ σοφίαν·
02 ἐγὼ δὲ φοβοῦμαι μὴ ὑπὸ φιλανθρωπίας δοκῶ αὐτοῖς ὅτιπερ ἔχω ἐκκεχυμένως παντὶ ἀνδρὶ λέγειν, οὐ μόνον ἄνευ μισθοῦ, ἀλλὰ καὶ προστιθεὶς ἂν ἡδέως εἴ τίς μου ἐθέλει ἀκούειν.
03 εἰ μὲν οὖν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, μέλλοιέν μου καταγελᾶν ὥσπερ 3e σὺ φῂς σαυτοῦ, οὐδὲν ἂν εἴη ἀηδὲς παίζοντας καὶ γελῶντας ἐν τῷ δικαστηρίῳ διαγαγεῖν·
04 εἰ δὲ σπουδάσονται, τοῦτ’ ἤδη ὅπῃ ἀποβήσεται ἄδηλον πλὴν ὑμῖν τοῖς μάντεσιν.
018

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ ἴσως οὐδὲν ἔσται, ὦ Σώκρατες, πρᾶγμα, ἀλλὰ σύ τε κατὰ νοῦν ἀγωνιῇ τὴν δίκην, οἶμαι δὲ καὶ ἐμὲ τὴν ἐμήν.
019

ΣΩ.

01 ἔστιν δὲ δὴ σοί, ὦ Εὐθύφρων, τίς ἡ δίκη;
02 φεύγεις αὐτὴν ἢ διώκεις;
020

ΕΥΘ.

01 διώκω.
021

ΣΩ.

01 τίνα;
022

4a ΕΥΘ.

01 ὃν διώκων αὖ δοκῶ μαίνεσθαι.
023

ΣΩ.

01 τί δέ;
02 πετόμενόν τινα διώκεις;
024

ΕΥΘ.

01 πολλοῦ γε δεῖ πέτεσθαι, ὅς γε τυγχάνει ὢν εὖ μάλα πρεσβύτης.
025

ΣΩ.

01 τίς οὗτος;
026

ΕΥΘ.

01 ὁ ἐμὸς πατήρ.
027

ΣΩ.

01 ὁ σός, ὦ βέλτιστε;
028

ΕΥΘ.

01 πάνυ μὲν οὖν.
029

ΣΩ.

01 ἔστιν δὲ τί τὸ ἔγκλημα καὶ τίνος ἡ δίκη;
030

ΕΥΘ.

01 φόνου, ὦ Σώκρατες.
031

ΣΩ.

01 Ἡράκλεις.
02 ἦ που, ὦ Εὐθύφρων, ἀγνοεῖται ὑπὸ τῶν πολλῶν ὅπῃ ποτὲ ὀρθῶς ἔχει·
03 οὐ γὰρ οἶμαί γε τοῦ ἐπιτυχόντος 4b ὀρθῶς αὐτὸ πρᾶξαι ἀλλὰ πόρρω που ἤδη σοφίας ἐλαύνοντος.
032

ΕΥΘ.

01 πόρρω μέντοι νὴ Δία, ὦ Σώκρατες.
033

ΣΩ.

01 ἔστιν δὲ δὴ τῶν οἰκείων τις ὁ τεθνεὼς ὑπὸ τοῦ σοῦ πατρός;
02 ἢ δῆλα δή;
03 οὐ γὰρ ἄν που ὑπέρ γε ἀλλοτρίου ἐπεξῇσθα φόνου αὐτῷ.
034

ΕΥΘ.

01 γελοῖον, ὦ Σώκρατες, ὅτι οἴει τι διαφέρειν εἴτε ἀλλότριος εἴτε οἰκεῖος ὁ τεθνεώς, ἀλλ’ οὐ τοῦτο μόνον δεῖν φυλάττειν, εἴτε ἐν δίκῃ ἔκτεινεν ὁ κτείνας εἴτε μή, καὶ εἰ μὲν ἐν δίκῃ, ἐᾶν, εἰ δὲ μή, ἐπεξιέναι, ἐάνπερ ὁ κτείνας συνέστιός 4c σοι καὶ ὁμοτράπεζος ᾖ·
02 ἴσον γὰρ τὸ μίασμα γίγνεται ἐὰν συνῇς τῷ τοιούτῳ συνειδὼς καὶ μὴ ἀφοσιοῖς σεαυτόν τε καὶ ἐκεῖνον τῇ δίκῃ ἐπεξιών.
03 ἐπεὶ ὅ γε ἀποθανὼν πελάτης τις ἦν ἐμός, καὶ ὡς ἐγεωργοῦμεν ἐν τῇ Νάξῳ, ἐθήτευεν ἐκεῖ παρ’ ἡμῖν.
04 παροινήσας οὖν καὶ ὀργισθεὶς τῶν οἰκετῶν τινι τῶν ἡμετέρων ἀποσφάττει αὐτόν.
05 ὁ οὖν πατὴρ συνδήσας τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καταβαλὼν εἰς τάφρον τινά, πέμπει δεῦρο ἄνδρα πευσόμενον τοῦ ἐξηγητοῦ ὅτι χρείη 4d ποιεῖν.
06 ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ τοῦ δεδεμένου ὠλιγώρει τε καὶ ἠμέλει ὡς ἀνδροφόνου καὶ οὐδὲν ὂν πρᾶγμα εἰ καὶ ἀποθάνοι, ὅπερ οὖν καὶ ἔπαθεν·
07 ὑπὸ γὰρ λιμοῦ καὶ ῥίγους καὶ τῶν δεσμῶν ἀποθνῄσκει πρὶν τὸν ἄγγελον παρὰ τοῦ ἐξηγητοῦ ἀφικέσθαι.
08 ταῦτα δὴ οὖν καὶ ἀγανακτεῖ ὅ τε πατὴρ καὶ οἱ ἄλλοι οἰκεῖοι, ὅτι ἐγὼ ὑπὲρ τοῦ ἀνδροφόνου τῷ πατρὶ φόνου ἐπεξέρχομαι οὔτε ἀποκτείναντι, ὥς φασιν ἐκεῖνοι, οὔτ’ εἰ ὅτι μάλιστα ἀπέκτεινεν, ἀνδροφόνου γε ὄντος τοῦ ἀποθανόντος, οὐ δεῖν φροντίζειν ὑπὲρ τοῦ τοιούτου —
09 ἀνόσιον 4e γὰρ εἶναι τὸ ὑὸν πατρὶ φόνου ἐπεξιέναι —
10 κακῶς εἰδότες, ὦ Σώκρατες, τὸ θεῖον ὡς ἔχει τοῦ ὁσίου τε πέρι καὶ τοῦ ἀνοσίου.
035

ΣΩ.

01 σὺ δὲ δὴ πρὸς Διός, ὦ Εὐθύφρων, οὑτωσὶ ἀκριβῶς οἴει ἐπίστασθαι περὶ τῶν θείων ὅπῃ ἔχει, καὶ τῶν ὁσίων τε καὶ ἀνοσίων, ὥστε τούτων οὕτω πραχθέντων ὡς σὺ λέγεις, οὐ φοβῇ δικαζόμενος τῷ πατρὶ ὅπως μὴ αὖ σὺ ἀνόσιον πρᾶγμα τυγχάνῃς πράττων;
036

ΕΥΘ.

01 οὐδὲν γὰρ ἄν μου ὄφελος εἴη, ὦ Σώκρατες, οὐδέ 5a τῳ ἂν διαφέροι Εὐθύφρων τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, εἰ μὴ τὰ τοιαῦτα πάντα ἀκριβῶς εἰδείην.
037

ΣΩ.

01 ἆρ’ οὖν μοι, ὦ θαυμάσιε Εὐθύφρων, κράτιστόν ἐστι μαθητῇ σῷ γενέσθαι, καὶ πρὸ τῆς γραφῆς τῆς πρὸς Μέλητον αὐτὰ ταῦτα προκαλεῖσθαι αὐτόν, λέγοντα ὅτι ἔγωγε καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ τὰ θεῖα περὶ πολλοῦ ἐποιούμην εἰδέναι, καὶ νῦν ἐπειδή με ἐκεῖνος αὐτοσχεδιάζοντά φησι καὶ καινοτομοῦντα περὶ τῶν θείων ἐξαμαρτάνειν, μαθητὴς δὴ γέγονα σός —
02 καὶ εἰ μέν, ὦ Μέλητε, φαίην ἄν, Εὐθύφρονα ὁμολογεῖς 5b σοφὸν εἶναι τὰ τοιαῦτα, καὶ ὀρθῶς νομίζειν καὶ ἐμὲ ἡγοῦ καὶ μὴ δικάζου·
03 εἰ δὲ μή, ἐκείνῳ τῷ διδασκάλῳ λάχε δίκην πρότερον ἢ ἐμοί, ὡς τοὺς πρεσβυτέρους διαφθείροντι ἐμέ τε καὶ τὸν αὑτοῦ πατέρα, ἐμὲ μὲν διδάσκοντι, ἐκεῖνον δὲ νουθετοῦντί τε καὶ κολάζοντι —
04 καὶ ἂν μή μοι πείθηται μηδὲ ἀφίῃ τῆς δίκης ἢ ἀντ’ ἐμοῦ γράφηται σέ, αὐτὰ ταῦτα λέγειν ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἃ προυκαλούμην αὐτόν;
038

ΕΥΘ.

01 ναὶ μὰ Δία, ὦ Σώκρατες, εἰ ἄρα ἐμὲ ἐπιχειρήσειε 5c γράφεσθαι, εὕροιμ’ ἄν, ὡς οἶμαι, ὅπῃ σαθρός ἐστιν, καὶ πολὺ ἂν ἡμῖν πρότερον περὶ ἐκείνου λόγος ἐγένετο ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἢ περὶ ἐμοῦ.
039

ΣΩ.

01 καὶ ἐγώ τοι, ὦ φίλε ἑταῖρε, ταῦτα γιγνώσκων μαθητὴς ἐπιθυμῶ γενέσθαι σός, εἰδὼς ὅτι καὶ ἄλλος πού τις καὶ ὁ Μέλητος οὗτος σὲ μὲν οὐδὲ δοκεῖ ὁρᾶν, ἐμὲ δὲ οὕτως ὀξέως ἀτεχνῶς καὶ ῥᾳδίως κατεῖδεν ὥστε ἀσεβείας ἐγράψατο.
02 νῦν οὖν πρὸς Διὸς λέγε μοι ὃ νυνδὴ σαφῶς εἰδέναι διισχυρίζου, ποῖόν τι τὸ εὐσεβὲς φῂς εἶναι καὶ τὸ ἀσεβὲς 5d καὶ περὶ φόνου καὶ περὶ τῶν ἄλλων;
03 ἢ οὐ ταὐτόν ἐστιν ἐν πάσῃ πράξει τὸ ὅσιον αὐτὸ αὑτῷ, καὶ τὸ ἀνόσιον αὖ τοῦ μὲν ὁσίου παντὸς ἐναντίον, αὐτὸ δὲ αὑτῷ ὅμοιον καὶ ἔχον μίαν τινὰ ἰδέαν κατὰ τὴν ἀνοσιότητα πᾶν ὅτιπερ ἂν μέλλῃ ἀνόσιον εἶναι;
040

ΕΥΘ.

01 πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.
041

ΣΩ.

01 λέγε δή, τί φῂς εἶναι τὸ ὅσιον καὶ τί τὸ ἀνόσιον;
042

ΕΥΘ.

01 λέγω τοίνυν ὅτι τὸ μὲν ὅσιόν ἐστιν ὅπερ ἐγὼ νῦν ποιῶ, τῷ ἀδικοῦντι ἢ περὶ φόνους ἢ περὶ ἱερῶν κλοπὰς ἤ τι ἄλλο τῶν τοιούτων ἐξαμαρτάνοντι ἐπεξιέναι, ἐάντε πατὴρ 5e ὢν τυγχάνῃ ἐάντε μήτηρ ἐάντε ἄλλος ὁστισοῦν, τὸ δὲ μὴ ἐπεξιέναι ἀνόσιον·
02 ἐπεί, ὦ Σώκρατες, θέασαι ὡς μέγα σοι ἐρῶ τεκμήριον τοῦ νόμου ὅτι οὕτως ἔχει —
03 ὃ καὶ ἄλλοις ἤδη εἶπον, ὅτι ταῦτα ὀρθῶς ἂν εἴη οὕτω γιγνόμενα —
04 μὴ ἐπιτρέπειν τῷ ἀσεβοῦντι μηδ’ ἂν ὁστισοῦν τυγχάνῃ ὤν.
05 αὐτοὶ γὰρ οἱ ἄνθρωποι τυγχάνουσι νομίζοντες τὸν Δία τῶν θεῶν ἄριστον καὶ δικαιότατον, 6a καὶ τοῦτον ὁμολογοῦσι τὸν αὑτοῦ πατέρα δῆσαι ὅτι τοὺς ὑεῖς κατέπινεν οὐκ ἐν δίκῃ, κἀκεῖνόν γε αὖ τὸν αὑτοῦ πατέρα ἐκτεμεῖν δι’ ἕτερα τοιαῦτα·
06 ἐμοὶ δὲ χαλεπαίνουσιν ὅτι τῷ πατρὶ ἐπεξέρχομαι ἀδικοῦντι, καὶ οὕτως αὐτοὶ αὑτοῖς τὰ ἐναντία λέγουσι περί τε τῶν θεῶν καὶ περὶ ἐμοῦ.
043

ΣΩ.

01 ἆρά γε, ὦ Εὐθύφρων, τοῦτ’ ἔστιν οὗ οὕνεκα τὴν γραφὴν φεύγω, ὅτι τὰ τοιαῦτα ἐπειδάν τις περὶ τῶν θεῶν λέγῃ, δυσχερῶς πως ἀποδέχομαι;
02 διὸ δή, ὡς ἔοικε, φήσει τίς με ἐξαμαρτάνειν.
03 νῦν οὖν εἰ καὶ σοὶ ταῦτα συνδοκεῖ τῷ 6b εὖ εἰδότι περὶ τῶν τοιούτων, ἀνάγκη δή, ὡς ἔοικε, καὶ ἡμῖν συγχωρεῖν.
04 τί γὰρ καὶ φήσομεν, οἵ γε καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦμεν περὶ αὐτῶν μηδὲν εἰδέναι;
05 ἀλλά μοι εἰπὲ πρὸς Φιλίου, σὺ ὡς ἀληθῶς ἡγῇ ταῦτα οὕτως γεγονέναι;
044

ΕΥΘ.

01 καὶ ἔτι γε τούτων θαυμασιώτερα, ὦ Σώκρατες, ἃ οἱ πολλοὶ οὐκ ἴσασιν.
045

ΣΩ.

01 καὶ πόλεμον ἆρα ἡγῇ σὺ εἶναι τῷ ὄντι ἐν τοῖς θεοῖς πρὸς ἀλλήλους, καὶ ἔχθρας γε δεινὰς καὶ μάχας καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλά, οἷα λέγεταί τε ὑπὸ τῶν ποιητῶν, καὶ ὑπὸ τῶν 6c ἀγαθῶν γραφέων τά τε ἄλλα ἱερὰ ἡμῖν καταπεποίκιλται, καὶ δὴ καὶ τοῖς μεγάλοις Παναθηναίοις ὁ πέπλος μεστὸς τῶν τοιούτων ποικιλμάτων ἀνάγεται εἰς τὴν ἀκρόπολιν;
02 ταῦτα ἀληθῆ φῶμεν εἶναι, ὦ Εὐθύφρων;
046

ΕΥΘ.

01 μὴ μόνον γε, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’ ὅπερ ἄρτι εἶπον, καὶ ἄλλα σοι ἐγὼ πολλά, ἐάνπερ βούλῃ, περὶ τῶν θείων διηγήσομαι, ἃ σὺ ἀκούων εὖ οἶδ’ ὅτι ἐκπλαγήσῃ.
047

ΣΩ.

01 οὐκ ἂν θαυμάζοιμι.
02 ἀλλὰ ταῦτα μέν μοι εἰς αὖθις ἐπὶ σχολῆς διηγήσῃ·
03 νυνὶ δὲ ὅπερ ἄρτι σε ἠρόμην πειρῶ 6d σαφέστερον εἰπεῖν.
04 οὐ γάρ με, ὦ ἑταῖρε, τὸ πρότερον ἱκανῶς ἐδίδαξας ἐρωτήσαντα τὸ ὅσιον ὅτι ποτ’ εἴη, ἀλλά μοι εἶπες ὅτι τοῦτο τυγχάνει ὅσιον ὂν ὃ σὺ νῦν ποιεῖς, φόνου ἐπεξιὼν τῷ πατρί.
048

ΕΥΘ.

01 καὶ ἀληθῆ γε ἔλεγον, ὦ Σώκρατες.
049

ΣΩ.

01 ἴσως.
02 ἀλλὰ γάρ, ὦ Εὐθύφρων, καὶ ἄλλα πολλὰ φῂς εἶναι ὅσια.
050

ΕΥΘ.

01 καὶ γὰρ ἔστιν.
051

ΣΩ.

01 μέμνησαι οὖν ὅτι οὐ τοῦτό σοι διεκελευόμην, ἕν τι ἢ δύο με διδάξαι τῶν πολλῶν ὁσίων, ἀλλ’ ἐκεῖνο αὐτὸ τὸ εἶδος ᾧ πάντα τὰ ὅσια ὅσιά ἐστιν;
02 ἔφησθα γάρ που μιᾷ ἰδέᾳ 6e τά τε ἀνόσια ἀνόσια εἶναι καὶ τὰ ὅσια ὅσια·
03 ἢ οὐ μνημονεύεις;
052

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
053

ΣΩ.

01 ταύτην τοίνυν με αὐτὴν δίδαξον τὴν ἰδέαν τίς ποτέ ἐστιν, ἵνα εἰς ἐκείνην ἀποβλέπων καὶ χρώμενος αὐτῇ παραδείγματι, ὃ μὲν ἂν τοιοῦτον ᾖ ὧν ἂν ἢ σὺ ἢ ἄλλος τις πράττῃ φῶ ὅσιον εἶναι, ὃ δ’ ἂν μὴ τοιοῦτον, μὴ φῶ.
054

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ εἰ οὕτω βούλει, ὦ Σώκρατες, καὶ οὕτω σοι φράσω.
055

ΣΩ.

01 ἀλλὰ μὴν βούλομαί γε.
056

ΕΥΘ.

01 ἔστι τοίνυν τὸ μὲν τοῖς θεοῖς προσφιλὲς ὅσιον, τὸ 7a δὲ μὴ προσφιλὲς ἀνόσιον.
057

ΣΩ.

01 παγκάλως, ὦ Εὐθύφρων, καὶ ὡς ἐγὼ ἐζήτουν ἀποκρίνασθαί σε, οὕτω νῦν ἀπεκρίνω.
02 εἰ μέντοι ἀληθῶς, τοῦτο οὔπω οἶδα, ἀλλὰ σὺ δῆλον ὅτι ἐπεκδιδάξεις ὡς ἔστιν ἀληθῆ ἃ λέγεις.
058

ΕΥΘ.

01 πάνυ μὲν οὖν.
059

ΣΩ.

01 φέρε δή, ἐπισκεψώμεθα τί λέγομεν.
02 τὸ μὲν θεοφιλές τε καὶ θεοφιλὴς ἄνθρωπος ὅσιος, τὸ δὲ θεομισὲς καὶ ὁ θεομισὴς ἀνόσιος·
03 οὐ ταὐτὸν δ’ ἐστίν, ἀλλὰ τὸ ἐναντιώτατον, τὸ ὅσιον τῷ ἀνοσίῳ·
04 οὐχ οὕτως;
060

ΕΥΘ.

01 οὕτω μὲν οὖν.
061

ΣΩ.

01 καὶ εὖ γε φαίνεται εἰρῆσθαι;
062

7b ΕΥΘ.

01 δοκῶ, ὦ Σώκρατες.
02 εἴρηται γάρ.
063

ΣΩ.

01 οὐκοῦν καὶ ὅτι στασιάζουσιν οἱ θεοί, ὦ Εὐθύφρων, καὶ διαφέρονται ἀλλήλοις καὶ ἔχθρα ἐστὶν ἐν αὐτοῖς πρὸς ἀλλήλους, καὶ τοῦτο εἴρηται;
064

ΕΥΘ.

01 εἴρηται γάρ.
065

ΣΩ.

01 ἔχθραν δὲ καὶ ὀργάς, ὦ ἄριστε, ἡ περὶ τίνων διαφορὰ ποιεῖ;
02 ὧδε δὲ σκοπῶμεν.
03 ἆρ’ ἂν εἰ διαφεροίμεθα ἐγώ τε καὶ σὺ περὶ ἀριθμοῦ ὁπότερα πλείω, ἡ περὶ τούτων διαφορὰ ἐχθροὺς ἂν ἡμᾶς ποιοῖ καὶ ὀργίζεσθαι ἀλλήλοις, ἢ ἐπὶ λογισμὸν ἐλθόντες περί γε τῶν τοιούτων ταχὺ ἂν 7c ἀπαλλαγεῖμεν;
066

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
067

ΣΩ.

01 οὐκοῦν καὶ περὶ τοῦ μείζονος καὶ ἐλάττονος εἰ διαφεροίμεθα, ἐπὶ τὸ μετρεῖν ἐλθόντες ταχὺ παυσαίμεθ’ ἂν τῆς διαφορᾶς;
068

ΕΥΘ.

01 ἔστι ταῦτα.
069

ΣΩ.

01 καὶ ἐπί γε τὸ ἱστάναι ἐλθόντες, ὡς ἐγᾦμαι, περὶ τοῦ βαρυτέρου τε καὶ κουφοτέρου διακριθεῖμεν ἄν;
070

ΕΥΘ.

01 πῶς γὰρ οὔ;
071

ΣΩ.

01 περὶ τίνος δὲ δὴ διενεχθέντες καὶ ἐπὶ τίνα κρίσιν οὐ δυνάμενοι ἀφικέσθαι ἐχθροί γε ἂν ἀλλήλοις εἶμεν καὶ ὀργιζοίμεθα;
02 ἴσως οὐ πρόχειρόν σοί ἐστιν, ἀλλ’ ἐμοῦ λέγοντος 7d σκόπει εἰ τάδε ἐστὶ τό τε δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον καὶ καλὸν καὶ αἰσχρὸν καὶ ἀγαθὸν καὶ κακόν.
03 ἆρα οὐ ταῦτά ἐστιν περὶ ὧν διενεχθέντες καὶ οὐ δυνάμενοι ἐπὶ ἱκανὴν κρίσιν αὐτῶν ἐλθεῖν ἐχθροὶ ἀλλήλοις γιγνόμεθα, ὅταν γιγνώμεθα, καὶ ἐγὼ καὶ σὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι πάντες;
072

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ ἔστιν αὕτη ἡ διαφορά, ὦ Σώκρατες, καὶ περὶ τούτων.
073

ΣΩ.

01 τί δὲ οἱ θεοί, ὦ Εὐθύφρων;
02 οὐκ εἴπερ τι διαφέρονται, δι’ αὐτὰ ταῦτα διαφέροιντ’ ἄν;
074

ΕΥΘ.

01 πολλὴ ἀνάγκη.
075

7e ΣΩ.

01 καὶ τῶν θεῶν ἄρα, ὦ γενναῖε Εὐθύφρων, ἄλλοι ἄλλα δίκαια ἡγοῦνται κατὰ τὸν σὸν λόγον, καὶ καλὰ καὶ αἰσχρὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ κακά·
02 οὐ γὰρ ἄν που ἐστασίαζον ἀλλήλοις εἰ μὴ περὶ τούτων διεφέροντο·
03 ἦ γάρ;
076

ΕΥΘ.

01 ὀρθῶς λέγεις.
077

ΣΩ.

01 οὐκοῦν ἅπερ καλὰ ἡγοῦνται ἕκαστοι καὶ ἀγαθὰ καὶ δίκαια, ταῦτα καὶ φιλοῦσιν, τὰ δὲ ἐναντία τούτων μισοῦσιν;
078

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
079

ΣΩ.

01 ταὐτὰ δέ γε, ὡς σὺ φῄς, οἱ μὲν δίκαια ἡγοῦνται, 8a οἱ δὲ ἄδικα, περὶ ἃ καὶ ἀμφισβητοῦντες στασιάζουσί τε καὶ πολεμοῦσιν ἀλλήλοις·
02 ἆρα οὐχ οὕτω;
080

ΕΥΘ.

01 οὕτω.
081

ΣΩ.

01 ταὔτ’ ἄρα, ὡς ἔοικεν, μισεῖταί τε ὑπὸ τῶν θεῶν καὶ φιλεῖται, καὶ θεομισῆ τε καὶ θεοφιλῆ ταὔτ’ ἂν εἴη.
082

ΕΥΘ.

01 ἔοικεν.
083

ΣΩ.

01 καὶ ὅσια ἄρα καὶ ἀνόσια τὰ αὐτὰ ἂν εἴη, ὦ Εὐθύφρων, τούτῳ τῷ λόγῳ.
084

ΕΥΘ.

01 κινδυνεύει.
085

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρα ὃ ἠρόμην ἀπεκρίνω, ὦ θαυμάσιε.
02 οὐ γὰρ τοῦτό γε ἠρώτων, ὃ τυγχάνει ταὐτὸν ὂν ὅσιόν τε καὶ ἀνόσιον·
03 ὃ δ’ ἂν θεοφιλὲς ᾖ καὶ θεομισές ἐστιν, ὡς ἔοικεν.
04 8b ὥστε, ὦ Εὐθύφρων, ὃ σὺ νῦν ποιεῖς τὸν πατέρα κολάζων, οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ τοῦτο δρῶν τῷ μὲν Διὶ προσφιλὲς ποιεῖς, τῷ δὲ Κρόνῳ καὶ τῷ Οὐρανῷ ἐχθρόν, καὶ τῷ μὲν Ἡφαίστῳ φίλον, τῇ δὲ Ἥρᾳ ἐχθρόν, καὶ εἴ τις ἄλλος τῶν θεῶν ἕτερος ἑτέρῳ διαφέρεται περὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκείνοις κατὰ τὰ αὐτά.
086

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, περί γε τούτου τῶν θεῶν οὐδένα ἕτερον ἑτέρῳ διαφέρεσθαι, ὡς οὐ δεῖ δίκην διδόναι ἐκεῖνον ὃς ἂν ἀδίκως τινὰ ἀποκτείνῃ.
087

ΣΩ.

01 τί δέ;
02 ἀνθρώπων, ὦ Εὐθύφρων, ἤδη τινὸς ἤκουσας 8c ἀμφισβητοῦντος ὡς τὸν ἀδίκως ἀποκτείναντα ἢ ἄλλο ἀδίκως ποιοῦντα ὁτιοῦν οὐ δεῖ δίκην διδόναι;
088

ΕΥΘ.

01 οὐδὲν μὲν οὖν παύονται ταῦτα ἀμφισβητοῦντες καὶ ἄλλοθι καὶ ἐν τοῖς δικαστηρίοις·
02 ἀδικοῦντες γὰρ πάμπολλα, πάντα ποιοῦσι καὶ λέγουσι φεύγοντες τὴν δίκην.
089

ΣΩ.

01 ἦ καὶ ὁμολογοῦσιν, ὦ Εὐθύφρων, ἀδικεῖν, καὶ ὁμολογοῦντες ὅμως οὐ δεῖν φασὶ σφᾶς διδόναι δίκην;
090

ΕΥΘ.

01 οὐδαμῶς τοῦτό γε.
091

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρα πᾶν γε ποιοῦσι καὶ λέγουσι·
02 τοῦτο γὰρ οἶμαι οὐ τολμῶσι λέγειν οὐδ’ ἀμφισβητεῖν, ὡς οὐχὶ εἴπερ 8d ἀδικοῦσί γε δοτέον δίκην, ἀλλ’ οἶμαι οὔ φασιν ἀδικεῖν·
03 ἦ γάρ;
092

ΕΥΘ.

01 ἀληθῆ λέγεις.
093

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρα ἐκεῖνό γε ἀμφισβητοῦσιν, ὡς οὐ τὸν ἀδικοῦντα δεῖ διδόναι δίκην, ἀλλ’ ἐκεῖνο ἴσως ἀμφισβητοῦσιν, τὸ τίς ἐστιν ὁ ἀδικῶν καὶ τί δρῶν καὶ πότε.
094

ΕΥΘ.

01 ἀληθῆ λέγεις.
095

ΣΩ.

01 οὐκοῦν αὐτά γε ταῦτα καὶ οἱ θεοὶ πεπόνθασιν, εἴπερ στασιάζουσι περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων ὡς ὁ σὸς λόγος, καὶ οἱ μέν φασιν ἀλλήλους ἀδικεῖν, οἱ δὲ οὔ φασιν;
02 ἐπεὶ ἐκεῖνό γε δήπου, ὦ θαυμάσιε, οὐδεὶς οὔτε θεῶν οὔτε 8e ἀνθρώπων τολμᾷ λέγειν, ὡς οὐ τῷ γε ἀδικοῦντι δοτέον δίκην.
096

ΕΥΘ.

01 ναί, τοῦτο μὲν ἀληθὲς λέγεις, ὦ Σώκρατες, τό γε κεφάλαιον.
097

ΣΩ.

01 ἀλλ’ ἕκαστόν γε οἶμαι, ὦ Εὐθύφρων, τῶν πραχθέντων ἀμφισβητοῦσιν οἱ ἀμφισβητοῦντες, καὶ ἄνθρωποι καὶ θεοί, εἴπερ ἀμφισβητοῦσιν θεοί·
02 πράξεώς τινος πέρι διαφερόμενοι οἱ μὲν δικαίως φασὶν αὐτὴν πεπρᾶχθαι, οἱ δὲ ἀδίκως·
03 ἆρ’ οὐχ οὕτω;
098

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
099

9a ΣΩ.

01 ἴθι νυν, ὦ φίλε Εὐθύφρων, δίδαξον καὶ ἐμέ, ἵνα σοφώτερος γένωμαι, τί σοι τεκμήριόν ἐστιν ὡς πάντες θεοὶ ἡγοῦνται ἐκεῖνον ἀδίκως τεθνάναι, ὃς ἂν θητεύων ἀνδροφόνος γενόμενος, συνδεθεὶς ὑπὸ τοῦ δεσπότου τοῦ ἀποθανόντος, φθάσῃ τελευτήσας διὰ τὰ δεσμὰ πρὶν τὸν συνδήσαντα παρὰ τῶν ἐξηγητῶν περὶ αὐτοῦ πυθέσθαι τί χρὴ ποιεῖν, καὶ ὑπὲρ τοῦ τοιούτου δὴ ὀρθῶς ἔχει ἐπεξιέναι καὶ ἐπισκήπτεσθαι φόνου τὸν ὑὸν τῷ πατρί;
02 ἴθι, περὶ τούτων πειρῶ τί μοι 9b σαφὲς ἐνδείξασθαι ὡς παντὸς μᾶλλον πάντες θεοὶ ἡγοῦνται ὀρθῶς ἔχειν ταύτην τὴν πρᾶξιν·
03 κἄν μοι ἱκανῶς ἐνδείξῃ, ἐγκωμιάζων σε ἐπὶ σοφίᾳ οὐδέποτε παύσομαι.
100

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ ἴσως οὐκ ὀλίγον ἔργον ἐστίν, ὦ Σώκρατες, ἐπεὶ πάνυ γε σαφῶς ἔχοιμι ἂν ἐπιδεῖξαί σοι.
101

ΣΩ.

01 μανθάνω·
02 ὅτι σοι δοκῶ τῶν δικαστῶν δυσμαθέστερος εἶναι, ἐπεὶ ἐκείνοις γε ἐνδείξῃ δῆλον ὅτι ὡς ἄδικά τέ ἐστιν καὶ οἱ θεοὶ ἅπαντες τὰ τοιαῦτα μισοῦσιν.
102

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε σαφῶς, ὦ Σώκρατες, ἐάνπερ ἀκούωσί γέ μου λέγοντος.
103

9c ΣΩ.

01 ἀλλ’ ἀκούσονται.
02 ἐάνπερ εὖ δοκῇς λέγειν.
03 τόδε δέ σου ἐνενόησα ἅμα λέγοντος καὶ πρὸς ἐμαυτὸν σκοπῶ·
04 εἰ ὅτι μάλιστά με Εὐθύφρων διδάξειεν ὡς οἱ θεοὶ ἅπαντες τὸν τοιοῦτον θάνατον ἡγοῦνται ἄδικον εἶναι, τί μᾶλλον ἐγὼ μεμάθηκα παρ’ Εὐθύφρονος τί ποτ’ ἐστὶν τὸ ὅσιόν τε καὶ τὸ ἀνόσιον;
05 θεομισὲς μὲν γὰρ τοῦτο τὸ ἔργον, ὡς ἔοικεν, εἴη ἄν.
06 ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτῳ ἐφάνη ἄρτι ὡρισμένα τὸ ὅσιον καὶ μή·
07 τὸ γὰρ θεομισὲς ὂν καὶ θεοφιλὲς ἐφάνη.
08 ὥστε τούτου μὲν ἀφίημί σε, ὦ Εὐθύφρων·
09 εἰ βούλει, πάντες αὐτὸ 9d ἡγείσθων θεοὶ ἄδικον καὶ πάντες μισούντων.
10 ἀλλ’ ἆρα τοῦτο ὃ νῦν ἐπανορθούμεθα ἐν τῷ λόγῳ —
11 ὡς ὃ μὲν ἂν πάντες οἱ θεοὶ μισῶσιν ἀνόσιόν ἐστιν, ὃ δ’ ἂν φιλῶσιν, ὅσιον·
12 ὃ δ’ ἂν οἱ μὲν φιλῶσιν οἱ δὲ μισῶσιν, οὐδέτερα ἢ ἀμφότερα —
13 ἆρ’ οὕτω βούλει ἡμῖν ὡρίσθαι νῦν περὶ τοῦ ὁσίου καὶ τοῦ ἀνοσίου;
104

ΕΥΘ.

01 τί γὰρ κωλύει, ὦ Σώκρατες;
105

ΣΩ.

01 οὐδὲν ἐμέ γε, ὦ Εὐθύφρων, ἀλλὰ σὺ δὴ τὸ σὸν σκόπει, εἰ τοῦτο ὑποθέμενος οὕτω ῥᾷστά με διδάξεις ὃ ὑπέσχου.
106

9e ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ ἔγωγε φαίην ἂν τοῦτο εἶναι τὸ ὅσιον ὃ ἂν πάντες οἱ θεοὶ φιλῶσιν, καὶ τὸ ἐναντίον, ὃ ἂν πάντες θεοὶ μισῶσιν, ἀνόσιον.
107

ΣΩ.

01 οὐκοῦν ἐπισκοπῶμεν αὖ τοῦτο, ὦ Εὐθύφρων, εἰ καλῶς λέγεται, ἢ ἐῶμεν καὶ οὕτω ἡμῶν τε αὐτῶν ἀποδεχώμεθα καὶ τῶν ἄλλων, ἐὰν μόνον φῇ τίς τι ἔχειν οὕτω συγχωροῦντες ἔχειν;
02 ἢ σκεπτέον τί λέγει ὁ λέγων;
108

ΕΥΘ.

01 σκεπτέον·
02 οἶμαι μέντοι ἔγωγε τοῦτο νυνὶ καλῶς λέγεσθαι.
109

10a ΣΩ.

01 τάχ’, ὠγαθέ, βέλτιον εἰσόμεθα.
02 ἐννόησον γὰρ τὸ τοιόνδε·
03 ἆρα τὸ ὅσιον ὅτι ὅσιόν ἐστιν φιλεῖται ὑπὸ τῶν θεῶν, ἢ ὅτι φιλεῖται ὅσιόν ἐστιν;
110

ΕΥΘ.

01 οὐκ οἶδ’ ὅτι λέγεις, ὦ Σώκρατες.
111

ΣΩ.

01 ἀλλ’ ἐγὼ πειράσομαι σαφέστερον φράσαι.
02 λέγομέν τι φερόμενον καὶ φέρον καὶ ἀγόμενον καὶ ἄγον καὶ ὁρώμενον καὶ ὁρῶν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα μανθάνεις ὅτι ἕτερα ἀλλήλων ἐστὶ καὶ ᾗ ἕτερα;
112

ΕΥΘ.

01 ἔγωγέ μοι δοκῶ μανθάνειν.
113

ΣΩ.

01 οὐκοῦν καὶ φιλούμενόν τί ἐστιν καὶ τούτου ἕτερον τὸ φιλοῦν;
114

ΕΥΘ.

01 πῶς γὰρ οὔ;
115

10b ΣΩ.

01 λέγε δή μοι, πότερον τὸ φερόμενον διότι φέρεται φερόμενόν ἐστιν, ἢ δι’ ἄλλο τι;
116

ΕΥΘ.

01 οὔκ, ἀλλὰ διὰ τοῦτο.
117

ΣΩ.

01 καὶ τὸ ἀγόμενον δὴ διότι ἄγεται, καὶ τὸ ὁρώμενον διότι ὁρᾶται;
118

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
119

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρα διότι ὁρώμενόν γέ ἐστιν, διὰ τοῦτο ὁρᾶται, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον διότι ὁρᾶται, διὰ τοῦτο ὁρώμενον·
02 οὐδὲ διότι ἀγόμενόν ἐστιν, διὰ τοῦτο ἄγεται, ἀλλὰ διότι ἄγεται, διὰ τοῦτο ἀγόμενον·
03 οὐδὲ διότι φερόμενον φέρεται, ἀλλὰ διότι φέρεται φερόμενον.
04 ἆρα κατάδηλον, ὦ Εὐθύφρων, ὃ 10c βούλομαι λέγειν;
05 βούλομαι δὲ τόδε, ὅτι εἴ τι γίγνεται ἤ τι πάσχει, οὐχ ὅτι γιγνόμενόν ἐστι γίγνεται, ἀλλ’ ὅτι γίγνεται γιγνόμενόν ἐστιν·
06 οὐδ’ ὅτι πάσχον ἐστὶ πάσχει, ἀλλ’ ὅτι πάσχει πάσχον ἐστίν·
07 ἢ οὐ συγχωρεῖς οὕτω;
120

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
121

ΣΩ.

01 οὐκοῦν καὶ τὸ φιλούμενον ἢ γιγνόμενόν τί ἐστιν ἢ πάσχον τι ὑπό του;
122

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
123

ΣΩ.

01 καὶ τοῦτο ἄρα οὕτως ἔχει ὥσπερ τὰ πρότερα·
02 οὐχ ὅτι φιλούμενόν ἐστιν φιλεῖται ὑπὸ ὧν φιλεῖται, ἀλλ’ ὅτι φιλεῖται φιλούμενον;
124

ΕΥΘ.

01 ἀνάγκη.
125

10d ΣΩ.

01 τί δὴ οὖν λέγομεν περὶ τοῦ ὁσίου, ὦ Εὐθύφρων;
02 ἄλλο τι φιλεῖται ὑπὸ θεῶν πάντων, ὡς ὁ σὸς λόγος;
126

ΕΥΘ.

01 ναί.
127

ΣΩ.

01 ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι ὅσιόν ἐστιν, ἢ δι’ ἄλλο τι;
128

ΕΥΘ.

01 οὔκ, ἀλλὰ διὰ τοῦτο.
129

ΣΩ.

01 διότι ἄρα ὅσιόν ἐστιν φιλεῖται, ἀλλ’ οὐχ ὅτι φιλεῖται, διὰ τοῦτο ὅσιόν ἐστιν;
130

ΕΥΘ.

01 ἔοικεν.
131

ΣΩ.

01 ἀλλὰ μὲν δὴ διότι γε φιλεῖται ὑπὸ θεῶν φιλούμενόν ἐστι καὶ θεοφιλές.
132

ΕΥΘ.

01 πῶς γὰρ οὔ;
133

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρα τὸ θεοφιλὲς ὅσιόν ἐστιν, ὦ Εὐθύφρων, οὐδὲ τὸ ὅσιον θεοφιλές, ὡς σὺ λέγεις, ἀλλ’ ἕτερον τοῦτο τούτου.
134

10e ΕΥΘ.

01 πῶς δή, ὦ Σώκρατες;
135

ΣΩ.

01 ὅτι ὁμολογοῦμεν τὸ μὲν ὅσιον διὰ τοῦτο φιλεῖσθαι, ὅτι ὅσιόν ἐστιν, ἀλλ’ οὐ διότι φιλεῖται ὅσιον εἶναι·
02 ἦ γάρ;
136

ΕΥΘ.

01 ναί.
137

ΣΩ.

01 τὸ δέ γε θεοφιλὲς ὅτι φιλεῖται ὑπὸ θεῶν, αὐτῷ τούτῳ τῷ φιλεῖσθαι θεοφιλὲς εἶναι, ἀλλ’ οὐχ ὅτι θεοφιλές, διὰ τοῦτο φιλεῖσθαι.
138

ΕΥΘ.

01 ἀληθῆ λέγεις.
139

ΣΩ.

01 ἀλλ’ εἴ γε ταὐτὸν ἦν, ὦ φίλε Εὐθύφρων, τὸ θεοφιλὲς καὶ τὸ ὅσιον, εἰ μὲν διὰ τὸ ὅσιον εἶναι ἐφιλεῖτο τὸ 11a ὅσιον, καὶ διὰ τὸ θεοφιλὲς εἶναι ἐφιλεῖτο ἂν τὸ θεοφιλές, εἰ δὲ διὰ τὸ φιλεῖσθαι ὑπὸ θεῶν τὸ θεοφιλὲς θεοφιλὲς ἦν, καὶ τὸ ὅσιον ἂν διὰ τὸ φιλεῖσθαι ὅσιον ἦν·
02 νῦν δὲ ὁρᾷς ὅτι ἐναντίως ἔχετον, ὡς παντάπασιν ἑτέρω ὄντε ἀλλήλων.
03 τὸ μὲν γάρ, ὅτι φιλεῖται, ἐστὶν οἷον φιλεῖσθαι·
04 τὸ δ’ ὅτι ἐστὶν οἷον φιλεῖσθαι, διὰ τοῦτο φιλεῖται.
05 καὶ κινδυνεύεις, ὦ Εὐθύφρων, ἐρωτώμενος τὸ ὅσιον ὅτι ποτ’ ἐστίν, τὴν μὲν οὐσίαν μοι αὐτοῦ οὐ βούλεσθαι δηλῶσαι, πάθος δέ τι περὶ αὐτοῦ λέγειν, ὅτι πέπονθε τοῦτο τὸ ὅσιον, φιλεῖσθαι ὑπὸ πάντων 11b θεῶν·
06 ὅτι δὲ ὄν, οὔπω εἶπες.
07 εἰ οὖν σοι φίλον, μή με ἀποκρύψῃ ἀλλὰ πάλιν εἰπὲ ἐξ ἀρχῆς τί ποτε ὂν τὸ ὅσιον εἴτε φιλεῖται ὑπὸ θεῶν εἴτε ὁτιδὴ πάσχει —
08 οὐ γὰρ περὶ τούτου διοισόμεθα —
09 ἀλλ’ εἰπὲ προθύμως τί ἐστιν τό τε ὅσιον καὶ τὸ ἀνόσιον;
140

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἔχω ἔγωγε ὅπως σοι εἴπω ὃ νοῶ·
02 περιέρχεται γάρ πως ἡμῖν ἀεὶ ὃ ἂν προθώμεθα καὶ οὐκ ἐθέλει μένειν ὅπου ἂν ἱδρυσώμεθα αὐτό.
141

ΣΩ.

01 τοῦ ἡμετέρου προγόνου, ὦ Εὐθύφρων, ἔοικεν εἶναι 11c Δαιδάλου τὰ ὑπὸ σοῦ λεγόμενα.
02 καὶ εἰ μὲν αὐτὰ ἐγὼ ἔλεγον καὶ ἐτιθέμην, ἴσως ἄν με ἐπέσκωπτες ὡς ἄρα καὶ ἐμοὶ κατὰ τὴν ἐκείνου συγγένειαν τὰ ἐν τοῖς λόγοις ἔργα ἀποδιδράσκει καὶ οὐκ ἐθέλει μένειν ὅπου ἄν τις αὐτὰ θῇ·
03 νῦν δὲ σαὶ γὰρ αἱ ὑποθέσεις εἰσίν.
04 ἄλλου δή τινος δεῖ σκώμματος·
05 οὐ γὰρ ἐθέλουσι σοὶ μένειν, ὡς καὶ αὐτῷ σοι δοκεῖ.
142

ΕΥΘ.

01 ἐμοὶ δὲ δοκεῖ σχεδόν τι τοῦ αὐτοῦ σκώμματος, ὦ Σώκρατες, δεῖσθαι τὰ λεγόμενα·
02 τὸ γὰρ περιιέναι αὐτοῖς τοῦτο καὶ μὴ μένειν ἐν τῷ αὐτῷ οὐκ ἐγώ εἰμι ὁ ἐντιθείς, 11d ἀλλὰ σύ μοι δοκεῖς ὁ Δαίδαλος, ἐπεὶ ἐμοῦ γε ἕνεκα ἔμενεν ἂν ταῦτα οὕτως.
143

ΣΩ.

01 κινδυνεύω ἄρα, ὦ ἑταῖρε, ἐκείνου τοῦ ἀνδρὸς δεινότερος γεγονέναι τὴν τέχνην τοσούτῳ, ὅσῳ ὁ μὲν τὰ αὑτοῦ μόνα ἐποίει οὐ μένοντα, ἐγὼ δὲ πρὸς τοῖς ἐμαυτοῦ, ὡς ἔοικε, καὶ τὰ ἀλλότρια.
02 καὶ δῆτα τοῦτό μοι τῆς τέχνης ἐστὶ κομψότατον, ὅτι ἄκων εἰμὶ σοφός·
03 ἐβουλόμην γὰρ ἄν μοι τοὺς λόγους μένειν καὶ ἀκινήτως ἱδρῦσθαι μᾶλλον ἢ πρὸς τῇ 11e Δαιδάλου σοφίᾳ τὰ Ταντάλου χρήματα γενέσθαι.
04 καὶ τούτων μὲν ἅδην·
05 ἐπειδὴ δέ μοι δοκεῖς σὺ τρυφᾶν, αὐτός σοι συμπροθυμήσομαι δεῖξαι ὅπως ἄν με διδάξῃς περὶ τοῦ ὁσίου.
06 καὶ μὴ προαποκάμῃς·
07 ἰδὲ γὰρ εἰ οὐκ ἀναγκαῖόν σοι δοκεῖ δίκαιον εἶναι πᾶν τὸ ὅσιον.
144

ΕΥΘ.

01 ἔμοιγε.
145

ΣΩ.

01 ἆρ’ οὖν καὶ πᾶν τὸ δίκαιον ὅσιον;
02 ἢ τὸ μὲν ὅσιον 12a πᾶν δίκαιον, τὸ δὲ δίκαιον οὐ πᾶν ὅσιον, ἀλλὰ τὸ μὲν αὐτοῦ ὅσιον, τὸ δέ τι καὶ ἄλλο;
146

ΕΥΘ.

01 οὐχ ἕπομαι, ὦ Σώκρατες, τοῖς λεγομένοις.
147

ΣΩ.

01 καὶ μὴν νεώτερός γέ μου εἶ οὐκ ἔλαττον ἢ ὅσῳ σοφώτερος·
02 ἀλλ’, ὃ λέγω, τρυφᾷς ὑπὸ πλούτου τῆς σοφίας.
03 ἀλλ’, ὦ μακάριε, σύντεινε σαυτόν·
04 καὶ γὰρ οὐδὲ χαλεπὸν κατανοῆσαι ὃ λέγω.
05 λέγω γὰρ δὴ τὸ ἐναντίον ἢ ὁ ποιητὴς ἐποίησεν ὁ ποιήσας —
06 
Ζῆνα δὲ τὸν θ’ ἔρξαντα καὶ ὃς τάδε πάντ’ ἐφύτευσεν
12b
οὐκ ἐθέλει νεικεῖν·
07 ἵνα γὰρ δέος ἔνθα καὶ αἰδώς.
08 ἐγὼ οὖν τούτῳ διαφέρομαι τῷ ποιητῇ.
09 εἴπω σοι ὅπῃ;
148

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
149

ΣΩ.

01 οὐ δοκεῖ μοι εἶναι ἵνα δέος ἔνθα καὶ αἰδώς πολλοὶ γάρ μοι δοκοῦσι καὶ νόσους καὶ πενίας καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα δεδιότες δεδιέναι μέν, αἰδεῖσθαι δὲ μηδὲν ταῦτα ἃ δεδίασιν·
02 οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ;
150

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
151

ΣΩ.

01 ἀλλ’ ἵνα γε αἰδὼς ἔνθα καὶ δέος εἶναι·
02 ἐπεὶ ἔστιν ὅστις αἰδούμενός τι πρᾶγμα καὶ αἰσχυνόμενος οὐ πεφόβηταί 12c τε καὶ δέδοικεν ἅμα δόξαν πονηρίας;
152

ΕΥΘ.

01 δέδοικε μὲν οὖν.
153

ΣΩ.

01 οὐκ ἄρ’ ὀρθῶς ἔχει λέγειν·
02 ἵνα γὰρ δέος ἔνθα καὶ αἰδώς, ἀλλ’ ἵνα μὲν αἰδὼς ἔνθα καὶ δέος, οὐ μέντοι ἵνα γε δέος πανταχοῦ αἰδώς·
03 ἐπὶ πλέον γὰρ οἶμαι δέος αἰδοῦς.
04 μόριον γὰρ αἰδὼς δέους ὥσπερ ἀριθμοῦ περιττόν, ὥστε οὐχ ἵναπερ ἀριθμὸς ἔνθα καὶ περιττόν, ἵνα δὲ περιττὸν ἔνθα καὶ ἀριθμός.
05 ἕπῃ γάρ που νῦν γε;
154

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
155

ΣΩ.

01 τὸ τοιοῦτον τοίνυν καὶ ἐκεῖ λέγων ἠρώτων·
02 ἆρα ἵνα 12d δίκαιον ἔνθα καὶ ὅσιον;
03 ἢ ἵνα μὲν ὅσιον ἔνθα καὶ δίκαιον, ἵνα δὲ δίκαιον οὐ πανταχοῦ ὅσιον·
04 μόριον γὰρ τοῦ δικαίου τὸ ὅσιον;
05 οὕτω φῶμεν ἢ ἄλλως σοι δοκεῖ;
156

ΕΥΘ.

01 οὔκ, ἀλλ’ οὕτω.
02 φαίνῃ γάρ μοι ὀρθῶς λέγειν.
157

ΣΩ.

01 ὅρα δὴ τὸ μετὰ τοῦτο.
02 εἰ γὰρ μέρος τὸ ὅσιον τοῦ δικαίου, δεῖ δὴ ἡμᾶς, ὡς ἔοικεν, ἐξευρεῖν τὸ ποῖον μέρος ἂν εἴη τοῦ δικαίου τὸ ὅσιον.
03 εἰ μὲν οὖν σύ με ἠρώτας τι τῶν νυνδή, οἷον ποῖον μέρος ἐστὶν ἀριθμοῦ τὸ ἄρτιον καὶ τίς ὢν τυγχάνει οὗτος ὁ ἀριθμός, εἶπον ἂν ὅτι ὃς ἂν μὴ σκαληνὸς ᾖ ἀλλ’ ἰσοσκελής·
04 ἢ οὐ δοκεῖ σοι;
158

ΕΥΘ.

01 ἔμοιγε.
159

12e ΣΩ.

01 πειρῶ δὴ καὶ σὺ ἐμὲ οὕτω διδάξαι τὸ ποῖον μέρος τοῦ δικαίου ὅσιόν ἐστιν, ἵνα καὶ Μελήτῳ λέγωμεν μηκέθ’ ἡμᾶς ἀδικεῖν μηδὲ ἀσεβείας γράφεσθαι, ὡς ἱκανῶς ἤδη παρὰ σοῦ μεμαθηκότας τά τε εὐσεβῆ καὶ ὅσια καὶ τὰ μή.
160

ΕΥΘ.

01 τοῦτο τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τὸ μέρος τοῦ δικαίου εἶναι εὐσεβές τε καὶ ὅσιον, τὸ περὶ τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν, τὸ δὲ περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων τὸ λοιπὸν εἶναι τοῦ δικαίου μέρος.
161

ΣΩ.

01 καὶ καλῶς γέ μοι, ὦ Εὐθύφρων, φαίνῃ λέγειν, ἀλλὰ 13a σμικροῦ τινος ἔτι ἐνδεής εἰμι·
02 τὴν γὰρ θεραπείαν οὔπω συνίημι ἥντινα ὀνομάζεις.
03 οὐ γάρ που λέγεις γε, οἷαίπερ καὶ αἱ περὶ τὰ ἄλλα θεραπεῖαί εἰσιν, τοιαύτην καὶ περὶ θεούς —
04 λέγομεν γάρ που —
05 οἷόν φαμεν ἵππους οὐ πᾶς ἐπίσταται θεραπεύειν ἀλλὰ ὁ ἱππικός·
06 ἦ γάρ;
162

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
163

ΣΩ.

01 ἡ γάρ που ἱππικὴ ἵππων θεραπεία.
164

ΕΥΘ.

01 ναί.
165

ΣΩ.

01 οὐδέ γε κύνας πᾶς ἐπίσταται θεραπεύειν ἀλλὰ ὁ κυνηγετικός.
166

ΕΥΘ.

01 οὕτω.
167

ΣΩ.

01 ἡ γάρ που κυνηγετικὴ κυνῶν θεραπεία.
168

13b ΕΥΘ.

01 ναί.
169

ΣΩ.

01 ἡ δέ γε βοηλατικὴ βοῶν.
170

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
171

ΣΩ.

01 ἡ δὲ δὴ ὁσιότης τε καὶ εὐσέβεια θεῶν, ὦ Εὐθύφρων;
02 οὕτω λέγεις;
172

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
173

ΣΩ.

01 οὐκοῦν θεραπεία γε πᾶσα ταὐτὸν διαπράττεται;
02 οἷον τοιόνδε·
03 ἐπ’ ἀγαθῷ τινί ἐστι καὶ ὠφελίᾳ τοῦ θεραπευομένου, ὥσπερ ὁρᾷς δὴ ὅτι οἱ ἵπποι ὑπὸ τῆς ἱππικῆς θεραπευόμενοι ὠφελοῦνται καὶ βελτίους γίγνονται·
04 ἢ οὐ δοκοῦσί σοι;
174

ΕΥΘ.

01 ἔμοιγε.
175

ΣΩ.

01 καὶ οἱ κύνες γέ που ὑπὸ τῆς κυνηγετικῆς, καὶ οἱ 13c βόες ὑπὸ τῆς βοηλατικῆς, καὶ τἆλλα πάντα ὡσαύτως·
02 ἢ ἐπὶ βλάβῃ οἴει τοῦ θεραπευομένου τὴν θεραπείαν εἶναι;
176

ΕΥΘ.

01 μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε.
177

ΣΩ.

01 ἀλλ’ ἐπ’ ὠφελίᾳ;
178

ΕΥΘ.

01 πῶς δ’ οὔ;
179

ΣΩ.

01 ἦ οὖν καὶ ἡ ὁσιότης θεραπεία οὖσα θεῶν ὠφελία τέ ἐστι θεῶν καὶ βελτίους τοὺς θεοὺς ποιεῖ;
02 καὶ σὺ τοῦτο συγχωρήσαις ἄν, ὡς ἐπειδάν τι ὅσιον ποιῇς, βελτίω τινὰ τῶν θεῶν ἀπεργάζῃ;
180

ΕΥΘ.

01 μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε.
181

ΣΩ.

01 οὐδὲ γὰρ ἐγώ, ὦ Εὐθύφρων, οἶμαί σε τοῦτο λέγειν —
02 πολλοῦ καὶ δέω —
03 ἀλλὰ τούτου δὴ ἕνεκα καὶ ἀνηρόμην 13d τίνα ποτὲ λέγοις τὴν θεραπείαν τῶν θεῶν, οὐχ ἡγούμενός σε τοιαύτην λέγειν.
182

ΕΥΘ.

01 καὶ ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες·
02 οὐ γὰρ τοιαύτην λέγω.
183

ΣΩ.

01 εἶεν·
02 ἀλλὰ τίς δὴ θεῶν θεραπεία εἴη ἂν ἡ ὁσιότης;
184

ΕΥΘ.

01 ἥνπερ, ὦ Σώκρατες, οἱ δοῦλοι τοὺς δεσπότας θεραπεύουσιν.
185

ΣΩ.

01 μανθάνω·
02 ὑπηρετική τις ἄν, ὡς ἔοικεν, εἴη θεοῖς.
186

ΕΥΘ.

01 πάνυ μὲν οὖν.
187

ΣΩ.

01 ἔχοις ἂν οὖν εἰπεῖν ἡ ἰατροῖς ὑπηρετικὴ εἰς τίνος ἔργου ἀπεργασίαν τυγχάνει οὖσα ὑπηρετική;
02 οὐκ εἰς ὑγιείας οἴει;
188

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
189

13e ΣΩ.

01 τί δὲ ἡ ναυπηγοῖς ὑπηρετική;
02 εἰς τίνος ἔργου ἀπεργασίαν ὑπηρετική ἐστιν;
190

ΕΥΘ.

01 δῆλον ὅτι, ὦ Σώκρατες, εἰς πλοίου.
191

ΣΩ.

01 καὶ ἡ οἰκοδόμοις γέ που εἰς οἰκίας;
192

ΕΥΘ.

01 ναί.
193

ΣΩ.

01 εἰπὲ δή, ὦ ἄριστε·
02 ἡ δὲ θεοῖς ὑπηρετικὴ εἰς τίνος ἔργου ἀπεργασίαν ὑπηρετικὴ ἂν εἴη;
03 δῆλον γὰρ ὅτι σὺ οἶσθα, ἐπειδήπερ τά γε θεῖα κάλλιστα φῂς εἰδέναι ἀνθρώπων.
194

ΕΥΘ.

01 καὶ ἀληθῆ γε λέγω, ὦ Σώκρατες.
195

ΣΩ.

01 εἰπὲ δὴ πρὸς Διὸς τί ποτέ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ πάγκαλον ἔργον ὃ οἱ θεοὶ ἀπεργάζονται ἡμῖν ὑπηρέταις χρώμενοι;
196

ΕΥΘ.

01 πολλὰ καὶ καλά, ὦ Σώκρατες.
197

14a ΣΩ.

01 καὶ γὰρ οἱ στρατηγοί, ὦ φίλε·
02 ἀλλ’ ὅμως τὸ κεφάλαιον αὐτῶν ῥᾳδίως ἂν εἴποις, ὅτι νίκην ἐν τῷ πολέμῳ ἀπεργάζονται·
03 ἢ οὔ;
198

ΕΥΘ.

01 πῶς δ’ οὔ;
199

ΣΩ.

01 πολλὰ δέ γ’, οἶμαι, καὶ καλὰ καὶ οἱ γεωργοί·
02 ἀλλ’ ὅμως τὸ κεφάλαιον αὐτῶν ἐστιν τῆς ἀπεργασίας ἡ ἐκ τῆς γῆς τροφή.
200

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
201

ΣΩ.

01 τί δὲ δὴ τῶν πολλῶν καὶ καλῶν ἃ οἱ θεοὶ ἀπεργάζονται;
02 τί τὸ κεφάλαιόν ἐστι τῆς ἐργασίας;
202

ΕΥΘ.

01 καὶ ὀλίγον σοι πρότερον εἶπον, ὦ Σώκρατες, ὅτι 14b πλείονος ἔργου ἐστὶν ἀκριβῶς πάντα ταῦτα ὡς ἔχει μαθεῖν·
02 τόδε μέντοι σοι ἁπλῶς λέγω, ὅτι ἐὰν μὲν κεχαρισμένα τις ἐπίστηται τοῖς θεοῖς λέγειν τε καὶ πράττειν εὐχόμενός τε καὶ θύων, ταῦτ’ ἔστι τὰ ὅσια, καὶ σῴζει τὰ τοιαῦτα τούς τε ἰδίους οἴκους καὶ τὰ κοινὰ τῶν πόλεων·
03 τὰ δ’ ἐναντία τῶν κεχαρισμένων ἀσεβῆ, ἃ δὴ καὶ ἀνατρέπει ἅπαντα καὶ ἀπόλλυσιν.
203

ΣΩ.

01 ἦ πολύ μοι διὰ βραχυτέρων, ὦ Εὐθύφρων, εἰ ἐβούλου, εἶπες ἂν τὸ κεφάλαιον ὧν ἠρώτων·
02 ἀλλὰ γὰρ οὐ 14c πρόθυμός με εἶ διδάξαι —
03 δῆλος εἶ.
04 καὶ γὰρ νῦν ἐπειδὴ ἐπ’ αὐτῷ ἦσθα ἀπετράπου, ὃ εἰ ἀπεκρίνω, ἱκανῶς ἂν ἤδη παρὰ σοῦ τὴν ὁσιότητα ἐμεμαθήκη.
05 νῦν δὲ ἀνάγκη γὰρ τὸν ἐρῶντα τῷ ἐρωμένῳ ἀκολουθεῖν ὅπῃ ἂν ἐκεῖνος ὑπάγῃ, τί δὴ αὖ λέγεις τὸ ὅσιον εἶναι καὶ τὴν ὁσιότητα;
06 οὐχὶ ἐπιστήμην τινὰ τοῦ θύειν τε καὶ εὔχεσθαι;
204

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
205

ΣΩ.

01 οὐκοῦν τὸ θύειν δωρεῖσθαί ἐστι τοῖς θεοῖς, τὸ δ’ εὔχεσθαι αἰτεῖν τοὺς θεούς;
206

ΕΥΘ.

01 καὶ μάλα, ὦ Σώκρατες.
207

14d ΣΩ.

01 ἐπιστήμη ἄρα αἰτήσεως καὶ δόσεως θεοῖς ὁσιότης ἂν εἴη ἐκ τούτου τοῦ λόγου.
208

ΕΥΘ.

01 πάνυ καλῶς, ὦ Σώκρατες, συνῆκας ὃ εἶπον.
209

ΣΩ.

01 ἐπιθυμητὴς γάρ εἰμι, ὦ φίλε, τῆς σῆς σοφίας καὶ προσέχω τὸν νοῦν αὐτῇ, ὥστε οὐ χαμαὶ πεσεῖται ὅτι ἂν εἴπῃς.
02 ἀλλά μοι λέξον τίς αὕτη ἡ ὑπηρεσία ἐστὶ τοῖς θεοῖς;
03 αἰτεῖν τε φῂς αὐτοὺς καὶ διδόναι ἐκείνοις;
210

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
211

ΣΩ.

01 ἆρ’ οὖν οὐ τό γε ὀρθῶς αἰτεῖν ἂν εἴη ὧν δεόμεθα παρ’ ἐκείνων, ταῦτα αὐτοὺς αἰτεῖν;
212

ΕΥΘ.

01 ἀλλὰ τί;
213

14e ΣΩ.

01 καὶ αὖ τὸ διδόναι ὀρθῶς, ὧν ἐκεῖνοι τυγχάνουσιν δεόμενοι παρ’ ἡμῶν, ταῦτα ἐκείνοις αὖ ἀντιδωρεῖσθαι;
02 οὐ γάρ που τεχνικόν γ’ ἂν εἴη δωροφορεῖν διδόντα τῳ ταῦτα ὧν οὐδὲν δεῖται.
214

ΕΥΘ.

01 ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες.
215

ΣΩ.

01 ἐμπορικὴ ἄρα τις ἂν εἴη, ὦ Εὐθύφρων, τέχνη ἡ ὁσιότης θεοῖς καὶ ἀνθρώποις παρ’ ἀλλήλων.
216

ΕΥΘ.

01 ἐμπορική, εἰ οὕτως ἥδιόν σοι ὀνομάζειν.
217

ΣΩ.

01 ἀλλ’ οὐδὲν ἥδιον ἔμοιγε, εἰ μὴ τυγχάνει ἀληθὲς ὄν.
02 φράσον δέ μοι, τίς ἡ ὠφελία τοῖς θεοῖς τυγχάνει οὖσα ἀπὸ τῶν δώρων ὧν παρ’ ἡμῶν λαμβάνουσιν;
03 ἃ μὲν γὰρ διδόασι 15a παντὶ δῆλον·
04 οὐδὲν γὰρ ἡμῖν ἐστιν ἀγαθὸν ὅτι ἂν μὴ ἐκεῖνοι δῶσιν.
05 ἃ δὲ παρ’ ἡμῶν λαμβάνουσιν, τί ὠφελοῦνται;
06 ἢ τοσοῦτον αὐτῶν πλεονεκτοῦμεν κατὰ τὴν ἐμπορίαν, ὥστε πάντα τὰ ἀγαθὰ παρ’ αὐτῶν λαμβάνομεν, ἐκεῖνοι δὲ παρ’ ἡμῶν οὐδέν;
218

ΕΥΘ.

01 ἀλλ’ οἴει, ὦ Σώκρατες, τοὺς θεοὺς ὠφελεῖσθαι ἀπὸ τούτων ἃ παρ’ ἡμῶν λαμβάνουσιν;
219

ΣΩ.

01 ἀλλὰ τί δήποτ’ ἂν εἴη ταῦτα, ὦ Εὐθύφρων, τὰ παρ’ ἡμῶν δῶρα τοῖς θεοῖς;
220

ΕΥΘ.

01 τί δ’ οἴει ἄλλο ἢ τιμή τε καὶ γέρα καί, ὅπερ ἐγὼ ἄρτι ἔλεγον, χάρις;
221

15b ΣΩ.

01 κεχαρισμένον ἄρα ἐστίν, ὦ Εὐθύφρων, τὸ ὅσιον, ἀλλ’ οὐχὶ ὠφέλιμον οὐδὲ φίλον τοῖς θεοῖς;
222

ΕΥΘ.

01 οἶμαι ἔγωγε πάντων γε μάλιστα φίλον.
223

ΣΩ.

01 τοῦτο ἄρ’ ἐστὶν αὖ, ὡς ἔοικε, τὸ ὅσιον, τὸ τοῖς θεοῖς φίλον.
224

ΕΥΘ.

01 μάλιστά γε.
225

ΣΩ.

01 θαυμάσῃ οὖν ταῦτα λέγων ἐάν σοι οἱ λόγοι φαίνωνται μὴ μένοντες ἀλλὰ βαδίζοντες, καὶ ἐμὲ αἰτιάσῃ τὸν Δαίδαλον βαδίζοντας αὐτοὺς ποιεῖν, αὐτὸς ὢν πολύ γε τεχνικώτερος τοῦ Δαιδάλου καὶ κύκλῳ περιιόντα ποιῶν;
02 ἢ οὐκ αἰσθάνῃ ὅτι ὁ λόγος ἡμῖν περιελθὼν πάλιν εἰς ταὐτὸν 15c ἥκει;
03 μέμνησαι γάρ που ὅτι ἐν τῷ πρόσθεν τό τε ὅσιον καὶ τὸ θεοφιλὲς οὐ ταὐτὸν ἡμῖν ἐφάνη ἀλλ’ ἕτερα ἀλλήλων·
04 ἢ οὐ μέμνησαι;
226

ΕΥΘ.

01 ἔγωγε.
227

ΣΩ.

01 νῦν οὖν οὐκ ἐννοεῖς ὅτι τὸ τοῖς θεοῖς φίλον φῂς ὅσιον εἶναι;
02 τοῦτο δ’ ἄλλο τι ἢ θεοφιλὲς γίγνεται;
03 ἢ οὔ;
228

ΕΥΘ.

01 πάνυ γε.
229

ΣΩ.

01 οὐκοῦν ἢ ἄρτι οὐ καλῶς ὡμολογοῦμεν, ἢ εἰ τότε καλῶς, νῦν οὐκ ὀρθῶς τιθέμεθα.
230

ΕΥΘ.

01 ἔοικεν.
231

ΣΩ.

01 ἐξ ἀρχῆς ἄρα ἡμῖν πάλιν σκεπτέον τί ἐστι τὸ ὅσιον, ὡς ἐγὼ πρὶν ἂν μάθω ἑκὼν εἶναι οὐκ ἀποδειλιάσω.
02 15d ἀλλὰ μή με ἀτιμάσῃς ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προσσχὼν τὸν νοῦν ὅτι μάλιστα νῦν εἰπὲ τὴν ἀλήθειαν·
03 οἶσθα γὰρ εἴπερ τις ἄλλος ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἀφετέος εἶ ὥσπερ ὁ Πρωτεὺς πρὶν ἂν εἴπῃς.
04 εἰ γὰρ μὴ ᾔδησθα σαφῶς τό τε ὅσιον καὶ τὸ ἀνόσιον, οὐκ ἔστιν ὅπως ἄν ποτε ἐπεχείρησας ὑπὲρ ἀνδρὸς θητὸς ἄνδρα πρεσβύτην πατέρα διωκάθειν φόνου, ἀλλὰ καὶ τοὺς θεοὺς ἂν ἔδεισας παρακινδυνεύειν μὴ οὐκ ὀρθῶς αὐτὸ ποιήσοις, καὶ τοὺς ἀνθρώπους ᾐσχύνθης·
05 νῦν δὲ εὖ οἶδα ὅτι 15e σαφῶς οἴει εἰδέναι τό τε ὅσιον καὶ μή.
06 εἰπὲ οὖν, ὦ βέλτιστε Εὐθύφρων, καὶ μὴ ἀποκρύψῃ ὅτι αὐτὸ ἡγῇ.
232

ΕΥΘ.

01 εἰς αὖθις τοίνυν, ὦ Σώκρατες·
02 νῦν γὰρ σπεύδω ποι, καί μοι ὥρα ἀπιέναι.
233

ΣΩ.

01 οἷα ποιεῖς, ὦ ἑταῖρε.
02 ἀπ’ ἐλπίδος με καταβαλὼν μεγάλης ἀπέρχῃ ἣν εἶχον, ὡς παρὰ σοῦ μαθὼν τά τε ὅσια καὶ μὴ καὶ τῆς πρὸς Μέλητον γραφῆς ἀπαλλάξομαι, ἐνδειξάμενος 16a ἐκείνῳ ὅτι σοφὸς ἤδη παρ’ Εὐθύφρονος τὰ θεῖα γέγονα καὶ ὅτι οὐκέτι ὑπ’ ἀγνοίας αὐτοσχεδιάζω οὐδὲ καινοτομῶ περὶ αὐτά, καὶ δὴ καὶ τὸν ἄλλον βίον ὅτι ἄμεινον βιωσοίμην.